Week 12: Verassende Woensdag 

geschatte leestijd: 5 minuten
door Jannieke,

Opeens ben ik in het koude Nederland…

Maandag was het zover. Stiekem ben ik al weken bezig met de voorbereiding om voor een tijd naar Nederland te komen. Voor het geval dit de eerste keer is dat je meeleest: ik mis de mensen thuis, vooral nu sociaal contact in het buitenland door een lockdown beperkt wordt. Nick vindt het ook jammer dat mensen ons niet kunnen bezoeken, maar zijn sociale metertje loopt minder snel terug. Mijn moeder is eind januari jarig en dit zou ze eigenlijk in Portugal komen vieren, maar dat kan nu niet. In Portugal zijn geen vliegrestricties, als je je maar aan de maatregelen houdt. 
Maandag om 14:10 uur vertrekt mijn vlucht naar Nederland. De voorbereidingen gingen niet vanzelf. Ik had eindelijk de beslissing genomen om voor 2,5 week naar Nederland te gaan in verband met de quarantaine. Vervolgens kwam twee dagen nadat ik geboekt had het nieuws dat ik een PCR-test moest doen voor vertrek. De zaterdag voor vertrek heb ik deze gedaan. Omdat ik geen klachten had, is het een private test (die op dezelfde testlocatie wordt gedaan, alleen moet je die afrekenen). In Nederland had ik al twee keer een test gedaan, maar in een ander land vond ik dat toch extra spannend. Gelukkig was de vrouw aan de balie erg vriendelijk. De vrouw die de test afnam sprak geen Engels, maar met wat peutertaal leek ik het enigszins te begrijpen. Alleen nadat één neusgat was verkend door iets wat eruitzag als een tandenstoker XL met borsteltjes, bleek dat het tweede neusgat er ook aan moest geloven. Vervolgens kwam een wattenstokje XXL tevoorschijn waarmee mijn keelgat werd verkend tot ik niet meer kon ademen. Ik vond de testen in Nederland al invasief, maar dit was invasief voor gevorderden. Ik mag toch hopen dat ze snel een net zo betrouwbaar alternatief gaan uitvinden. De volgende dag kreeg ik de uitslag in zowel Portugees en Engels per mail toegestuurd. Negatief zoals gedacht. We zien nagenoeg niemand, dus dit kwam niet als een verrassing. Mijn terugvlucht was geannuleerd. Budgetmaatschappijen krijgen geen staatssteun, dus er zijn minder vluchten. Het bleek dat ze de hele maand februari niet vliegen, dus heb ik mijn terugvlucht via KLM geboekt. Al met al liepen de kosten behoorlijk op, maar het is een stuk geestelijke gezondheid en mijn moeder verrassen wel waard. Ik hoop dat mijn moeder gaat huilen als ze me ziet, dan vergeet ik de tegenslag wel.

Een paar dagen voor vertrek begin ik toch te twijfelen. Overal lopen de cijfers op en de maatregelen worden in Portugal en Nederland strenger. Een maand opgesloten zitten in ons appartement zie ik overigens niet zitten, ik ga al niet zo lekker op het moment. In Nederland kan ik in ieder geval nog op bezoek en kan ik mijn familie en vrienden zien. Als mijn testuitslag negatief is hak ik pas de knoop door en durf ik online in te checken. Mijn moeder weet nog van niks. Mijn oudste zus komt mij ophalen en bij haar kan ik de eerste twee nachten logeren. 
Woensdag verras ik mijn moeder. Ik bel aan en ze doet nietsvermoedend open. Ze doet een stap naar achteren, slaakt een kreet en houdt haar handen voor haar mond. Ze zegt: ‘hoe kan dat nou?!’ en kan het niet geloven. De tranen komen en het is een waar ‘All you need is love’ moment. Ik vergeet alle tegenslag en ben ontzettend blij! Het is het allemaal waard geweest! 
De afgelopen dagen heb ik een paar mensen gezien en ben ik bij mijn moeder blijven slapen. De maatregelen zijn niet ideaal, maar er zijn nog genoeg mogelijkheden. Ik kom heerlijk bij en geniet van de gesprekken en lange wandelingen. Het voelt als een vakantie en dit is precies een manier waarop ik het fijn vind om in Nederland te zijn. Het geeft stof tot nadenken. Nick is nu 2,5 week zonder mij in Portugal. Gedurende de week moet hij gewoon werken en verandert er niet heel veel voor hem. Het regent nog veel in Portugal, maar het wordt gelukkig wat warmer. Momenteel is er toch een lockdown, dus je kan niet ergens wat heen behalve een korte wandeling of naar de supermarkt. De boulevard en stranden zijn afgesloten en de politie is zichtbaar meer aanwezig om te handhaven. Nick vertelt wel dat het voelt alsof je een crimineel bent als je buiten loopt. Het zal wel helpen voor de naleving van de maatregelen en misschien went het nog wel.

Doesburger molen
Roodborstje poser

Tegenstand is er genoeg. Mensen vinden er wat van dat ik nu reis. Dat kan, ik heb ook snel een mening over mensen die maatregelen niet serieus nemen. Wat ik kan zeggen is dat ik een serieuze afweging heb gemaakt en de juiste beslissing voor mij heb genomen.