Week 4: Lissabon
Inmiddels zijn we er bijna een maand. Eindelijk mogen we naar Lissabon!
We kunnen niet wachten om naar Lissabon te gaan, dus we gaan dinsdag. We gaan met de trein, die langs de oceaan richting Lissabon rijdt, een prachtige rit! Bij het kopen van een treinkaartje krijgen we ongevraagd advies en ‘hulp’ van een duidelijk dakloze man. Hij blijft zeggen dat hij onze vriend is en mompelt nog wat in het Portugees. Ik ben gelijk wantrouwig, maar als hij laat zien wat hij bedoelt vind ik het prima dat hij ons helpt. Waarschijnlijk wordt hij de hele dag met een scheef oog aangekeken, we hebben de tijd. Na afloop komt dan toch de vraag of hij geld mag om eten en koffie te kopen. In mijn hoofd zucht ik, maar aan de andere kant mag ik blij zijn met alles wat ik heb. We hebben nooit veel contant, ik geef hem 2 euro. Dan vraagt hij of hij meer mag. Ik zeg dat we niks meer hebben en stap de trein in. Hij blijft kletsen tegen Nick en Nick voelt zich ongemakkelijk. De man deed niet onvriendelijk, hij zei nog iets over dat Nick goed moest opletten in de stad op zijn spullen en dat ik niet lastig gevallen zou worden. Hij riep ook dat hij onze vriend blijft. Mensen staren zwijgend naar het tafereel. Nick stapt ook snel in de trein voordat deze vertrekt. In de trein denk ik er nog even over na. Eerst was ik chagrijnig van het hele voorval. Later kwam er meer compassie. Deze man heeft ook een verhaal en hij kiest er niet voor om dakloos te zijn. Dat bespreek ik met Nick en het helpt hem ook om er niet op terug te kijken als een irritant voorval, maar eigenlijk een treurig voorval.
Eenmaal aangekomen in Lissabon besluiten we gelijk richting Alfama te lopen. Ik was even vergeten dat het heel veel trappen omhoog is. Omhoog, omlaag en weer omhoog. We komen per ongeluk uit bij onze favoriete markt die we in februari ook hebben gezocht. Helaas is het door corona veel minder groot, maar het ziet er gezellig uit. We besluiten een terrasje te pakken voor de lunch en kiezen een tentje waar ook live muziek is. Heerlijk om te genieten van de zon en wat nieuwe dingen te proberen. We delen een fotogeniek kaas en vleesplankje en een broodje met bacalhau. Bacalhau is hier nogal een ding en we zitten aan de oceaan, dus die moest wel. De eerste hap is nogal vissig, dat ben ik eigenlijk niet gewend van kabeljauw. Desondanks is het een heel smakelijk broodje!
We dwalen door de straten en onderweg zien we een prachtige regenboog trap en een citrusboom midden in de stad. Het leuke vind ik dat de kleurige huisjes en de smalle straatjes er altijd gezellig uitzien. Iedereen met een balkon heeft er planten staan, we hebben zelfs een keer een palmboom gezien op het balkon.
Het is zo ongelooflijk groen en schoon hier! Het is verboden om dingen op straat te gooien, daar kan je een boete voor krijgen. Elke avond worden bij ons de vuilniscontainers geleegd. Een beetje jammer dat ze dat rond 12 uur ’s nachts doen, want het is een best lawaai met enkelglas als het verder muisstil is. Maar ik besluit dat dat het waard is. We lopen naar het bekendste plein van Lissabon: Praca do Comercio. Het is compleet leeg. We zitten even langs de Tejo om te genieten van het mooie weer en lopen richting de binnenstad. Ik ben op zoek naar een boekenwinkel waar we zijn geweest in februari. Ik wil veel lezen en deze boekwinkel was te gek. Terwijl we rondlopen bekruipt me het gevoel dat het toch niet helemaal de bedoeling is dat we hier zijn. Onderweg komen we prachtige street-art tegen waar ik mooi een artikel over kan schrijven. Ik schiet een paar foto’s en we lopen weer verder. Dan zien we de boekenwinkel! We neuzen en ik kan het niet laten een paar prachtige boeken mee te nemen. Nick wordt aangestoken en besluit ook een paar boeken te kopen. Als we buiten komen is het donker geworden. De stad is verlicht, de gemeentegebouwen zijn versiert met lichtjes, glitters en ballen. Als de zon weg is, koelt het al snel af. Dan vind ik het best fijn om in de kerstsfeer te komen. We besluiten naar huis te gaan. Na 20 duizend stappen en zes uur in de stad rond te hebben gelopen zijn we best moe. Maar we hebben een heerlijke dag gehad!
Eenmaal thuis gekomen ga ik weer de nieuwsberichten langs. Vandaag is een duidelijk en nieuw artikel gepubliceerd, over welke maatregelen nu precies gelden. Onnodig rond hobbelen in de binnenstad is nog steeds niet de bedoeling. Je hebt de burgerplicht om thuis te blijven. Shit. Ik ben blij dat ik het toen niet wist, want ik heb ervan genoten en tegelijkertijd baal ik dat dit dus de laatste keer was voorlopig. Ik zoek gelijk op welke natuurgebieden we wel kunnen bezoeken om te wandelen en kom erachter dat hier best veel in de buurt is. Dat gaan we volgende week ontdekken!
